xsoma
μελέτες κινητικής συμπεριφοράς αμφίβολης σκοπιμότητας


βασικό μενού

στόχοι

δραστηριότητες

ιδρυτές και μέλη

παραγωγές

γκαλερί

σύνδεσμοι

επαφές

 

                                                                2002

Η νέα παραγωγή των xsoma στις 14 και 15 Δεκεμβρίου 2002 
στο Δημοτικό Θέατρο Σταυρούπολης!


Για δύο βραδιές, το Σαββατοκύριακο 14 και 15 Δεκεμβρίου, η ομάδα χορού xsoma παρουσίασε τη δουλειά της με τις χορογραφίες 
"α + αφή x 2" και "μηδέν κόμμα ένα", στη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης. Χορεύουν/χορογραφούν οι : Φιλιώ Λούβαρη, Ρένα Παπαδοπούλου, Πόπη Σφήκα και Δημήτρης Τσιαπκίνης.

(Η παραγωγή αυτή παρουσιάστηκε και στο Φεστιβάλ Χορού Αθηνών/Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων στις 13 και 14.05.03!)

Η ταυτότητα της παράστασης :

"α+αφήx2"


Xορογραφία/Χορός : Φιλιώ Λούβαρη, Ρένα Παπαδοπούλου, Πόπη Σφήκα, Δημήτρης Τσιαπκίνης
Μουσική : Gavin Bryars, Μάκης Παπαγαβριήλ, etc.

4 ασύμβατοι κινούμενοι σωματότυποι, χαρακτηριστικά δείγματα μιας οργανωμένης χωρίς συνάφεια πραγματικότητας. Τί είναι α-συνάφεια; Η ανάπτυξη του ωραίου χωρίς επαφή με το ουσιαστικό;

Η απόσταση λόγου και πράξης; Να ατενίζουμε το σώμα μας όντας αποξενωμένοι απ’ αυτό;

Εύλογα αναζητούμε τη συνάφεια – άμεση επαφή – άμεση σχέση για να καταλάβουμε.

«γιατί αν κατά τύχη καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλον, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να συμφωνήσουμε.»


φωτο : Π.Μουλινός

"μηδέν κόμμα ένα"

 

Ιδέα/Σκηνοθεσία : Δημήτρης Τσιαπκίνης                Χορογραφία/Χορός : Φιλιώ Λούβαρη, Ρένα Παπαδοπούλου, Δημήτρης Τσιαπκίνης
Μουσική : David Darling, Atau, Callexico, Speedy J, etc.

τρία ξένα σώματα δημιουργούν κάτι προσωπικό...κάτι που θα ήθελαν επειγόντως να επικοινωνήσουν...κάτι μικρό, απλό κι όσο γίνεται λιγότερο της φύσης του νάρκισσου...χωρίς ιδιαίτερη έμφαση στον οργασμό της κίνησης...όχι μόνο γιατί δεν θέλουν αλλά και γιατί δεν μπορούν...το σώμα δεν μπορεί, αλλά ξέρει...ή μάλλον δεν ξέρει...απλά ονειρεύεται...στη διαδρομή το προσωπικό μεταλλάχθηκε...μπλέχθηκε με τους ρυθμούς του «άλλου» ή του «αλλού» κι έγινε περτεκαλί, μετά πρόσινο και μετά...είδε τον εαυτό του στον καθρέφτη και ντράπηκε...προσπάθησε να μιμηθεί μια γλώσσα φανταστική, σαν τη φεγγαρόσκονη στους ώμους της νύμφης κι έπεσε...χτύπησε στο γόνατο...και ξανασηκώθηκε...άλλαξε σε μια γλώσσα μισο-χαμογελαστών  ανδροειδών, και τσολιάδων...σ’ ένα κολλάζ από δυσλεκτικές ουτοπίες που πάλλονται στις αρτηρίες ενός Ρωμιού κι ενός Νέξους Έξι*...ψηλάφισμα στα όρια αυτού που είναι κι αυτού που θα θέλανε να είναι...αν η γλώσσα στον πλανήτη τους είναι ένα τότε αυτοί μιλάνε μηδέν κόμμα ένα...μηδέν κόμμα ένα της μαγείας που δεν θυμάται το σώμα...μηδέν κόμμα ένα αυτού που θα προσφέρανε σε μιαν άμορφη νεράιδα απ’ το διάστημα...μηδέν κόμμα ένα... μηδέν κόμμα ένα...0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1 0,1001011100011000001111010100111111111110001

*Νέξους 6 : μυθικό ανδροειδές με συνήθως υπερφυσικές ικανότητες...

 Τσολιάς : βαριέται πριν χορέψει, χορεύει πριν βαρεθεί, προγραμματίζει τη Νέξους 6 αλλά όχι με απόλυτη επιτυχία. Επιμένει μόνο όταν έχει δίκιο, δηλαδή σχεδόν πάντα κι όταν έχει άδικο είναι επειδή δεν τό ‘ξερε. Είναι όμορφος και το ξέρει.

Νύμφη : Ψάχνει κάτι που η Νέξους 6 δεν μπορεί να καταλάβει. Εκρίγνυται. Αδημονεί. Λιποθυμάει. Πάντα της άρεζε ο κόσμος ανάποδα. Θέλει ν’ αφήσει χαραγμένο στην άμμο ένα μήνυμα κι όταν αυτός που το διαβάσει ψάξει να τη βρει «θα δούμε εμείς»...Τ’ όνειρό της είναι να καθίσει στη μέση μιας παραλιακής πλατείας και να την παίρνει ο αέρας. Είναι όμορφη αλλά δεν το ξέρει.

Νέξους 6 : μετράει το χρόνο, υπεκφεύγει τα 100 push ups, που οφείλει να κάνει, προστατεύει τη νύμφη, παρατηρεί τον τσολιά. Κι ενώ φυτεύει τεράστια τριαντάφυλλα, η μνήμη της της παίζει παράξενα παιχνίδια. Είναι μέρες που κρύβεται στην καρδιά ενός αστεροειδή και κανένας δεν τη βρίσκει. Είναι όμορφη;

φωτο : Δ.Τσιαπκίνης